Cara

Over Cara

Bij Ilse en Johan, de fokkers van Cwazi en Daico, leerden we Michael kennen, de eigenaar van de dekreu, Karoskloof TT Simply Red. Hij en zijn vriendin  kozen Daico’s zusje, Danjuma, als stammoeder voor hun kennel, Bongani’s.

In de jaren die hier op volgden ontstond er een vriendschap die tot gevolg had dat ik, Bonnie, bij de planning, dekking en de geboorte van het Bongani’s A-nest en bij de geboortes van alle daaropvolgende nestjes aanwezig was.

Uit het A-nest bleef Amila in de Bongani kennel, met haar had ik een enorme klik. Een ontzettend mensgericht hondje waar de levenslust vanaf spetterde. Tegen de tijd dat Amila haar tweede nestje in de planning stond, met een dekreu die mij qua bouw, karakter en stamboom erg aansprak en die ik tijdens een fotosessie persoonlijk mee mocht maken, begonnen we thuis hardop te dagdromen 😉

We stonden niet officieel op de wachtlijst maar we hadden al wel laten doorschemeren dat we wel een meisje zouden willen mochten we verliefd worden. Cwazi en Daico waren nog heerlijk actief en vrolijk maar werden met hun bijna 11 en 9 jaar toch al wat ouder.

Toen de pups vier weken waren, gingen Lief en ik samen kijken en vielen we beide binnen de eerste minuut als een blok voor meisje oranje. Het meisje met het knikstaartje, in mijn handen geboren op 21 november 2013. We hadden geluk want nog niet alle pups waren vergeven en nog niemand van de andere geïnteresseerden had zich specifiek voor haar uitgesproken.

Haar naam werd Bongani’s Caramba, roepnaam Cara. Onderweg naar huis kreeg ze al onmiddellijk de bijnaam Caramel. En dat past eigenlijk veel beter bij haar karakter dan Caramba.

Cara was de makkelijkste pup die we ooit hebben meegemaakt. Niets maakte ze stuk, zindelijk worden was een eitje en ze was, en dat is ze nog steeds, de allergrootste knuffel die je je maar kunt wensen. Letterlijk 😉
Op onze reizen kunnen we haar rustig los rond de camper laten lopen, waar Emoji op onderzoek uit zou gaan en de omgeving zou gaan verkennen, is Cara tevreden met een plekje in de zon en onze onmiddellijke nabijheid.

Van Cara zeg ik wel eens dat ze aura’s kan lezen. En dan met name die van mij. Ik zie bij wijze van spreken nog eerder aan haar wanneer ik geïrriteerd raak dan dat ik het zelf door heb. Ze is enorm gevoelig voor stemmingen. En daarnaast gaat ze graag d’r eigen gang. Tijdens wandelingen loopt ze vaak op een afstandje tussen de bomen en struiken mee, en serieus, als ze denkt dat je haar niet ziet terwijl zij doodstil naar je staat te kijken, dan kwispelt ze van plezier. Op coursing dagen van de Rhodesian Ridgeback Club Nederland (RRCN) waar we vrijwilligen en met de hele crew tijdens de coursing weekenden kamperen, gaat ze vaak in ‘haar’ camper liggen slapen terwijl Emoji en andere honden spelen. 

Ondanks dat we uiteraard nooit fokplannen hebben gehad met Cara, wouden we haar aanvankelijk niet laten ‘steriliseren’. Ze was dermate gevoelig dat we bang waren dat een castratie dit zou versterken. Helaas bleef Cara na iedere loopsheid langer schijndrachtig, tot ze na de 4e loopsheid, toen al 6 jaar oud omdat er tot wel anderhalf jaar tussen de loopsheden zat, 7 maanden na de loopsheid nog steeds timide en treurig was en nog steeds lacteerde. Een uitgebreid onderzoek waaronder een echo van de eierstokken en baarmoeder leverde geen informatie op. Toch adviseerde de dierenarts haar te laten steriliseren omdat ze lichamelijk duidelijk in de schijndracht bleef hangen en die van invloed was op haar normale vrolijke natuur. Na haar sterilisatie kwam de oude vrolijke Cara gelukkig langzaam maar zeker weer tevoorschijn. Eten is haar grootste passie geworden, maar ondanks dat kunnen we hier het eten gewoon op tafel laten staan en even terug naar de keuken lopen om het potje zout te halen.

Op ruim 8 jarige leeftijd, kort na de komst van @Hello, werd bij Cara spondylose geconstateerd. Gelukkig kan ze zich hier met af en toe een kuurtje pijnstilling voorlopig goed mee redden. Ze gaat nog altijd elke dag mee wandelen en heeft op de coursing nog de grootste lol ook al doen we tegenwoordig maar een recht stukje ipv de 3/4 ronde die ze voor haar leeftijd zou mogen lopen.